Archive for March 30, 2007

excrementen

March 30, 2007

Dan slapen de kinderen eens door, moet moeder uit haar bed wegens buikloop. Hatelijk. Dat duurt nu al sinds dinsdag. Met een kotsende Pepijn als intermezzo. Twee keer in zijn bed, één keer in het onze en één keer gelukkig in het teiltje. De wasmachine deed overuren.
Met de slijmen van Floris gaat het niet veel beter. De arme jongen moet verder aërosollen, nu met cortisone en moet bovendien naar de kinesist om zijn slijmen los te kloppen.
Op andere Gentse mamablogs lees ik net dezelfde verhalen, bijzonder hoe analoog het er in de digitale wereld aan toe gaat.
En dan rest de vraag: wat is het meest vies: kots, stront of slijmen. Ik ben er nog nie uit.

Voor boer en tuinder

March 27, 2007

Vandaag in de krant:
Nederlanders verwarmen zich met koeienstront Koeien dragen in grote mate bij tot de klimaatsverandering door de gassen die ze uitstoten. Door hun uitwerpselen te laten vergisten ontstaat biogas. Op die manier compenseren deze beesten zichzelf. Het idee komt van Nederland. In het Friese Leeuwarden moet biogas op basis van koeienstront zo’n 700 woningen voorzien van stroom. Uit het biogas ontstaat warmte en energie via een warmtekrachtstation. Volgens de gemeente Leeuwarden dinsdag is het voor het eerst dat biogas op deze schaal wordt toegepast. Door de toepassing is volgens de gemeente sprake van een 50 procent lagere uitstoot van het broeikasgas CO2 per woning. (anp/hln)
Dat idee komt helemaal niet van NL, maar van ons. Toen ik klein was ondertussen ook al weer ruim een kwarteeuw geleden, fantaseerden we vaak over op reis gaan met paard en kar. Het grootste probleem vond ik als kind niet het weg zijn van huis, maar geen verwarming hebben. Met de mest van het paard zouden we ons toch kunnen verwarmen bedachten we. Paard en kar hebben plaats moeten maken voor de minder romantische maar meer praktische motorhome.
Verwarmen doen we met paletten van de firma Strobbe.
In elk geval, Pepijn oefent alvast voor het leven op den buiten.

powered by WordPress Multibox Plugin v1.3.5

zomeruur

March 26, 2007



Mij hoor je niet klagen over het zomeruur. Onze jongens sliepen dit weekend meer dan behoorlijk. Zaterdag kunnen slapen tot kwart voor 10, zondag tot 9 uur en deze ochtend gewekt door de klokradio. Beide broertjes de Smet hebben zich ‘s nachts elk maar 1 keer laten horen. beide voor een nachtelijke voeding natuurlijk.

powered by WordPress Multibox Plugin v1.3.5

kopje onder

March 26, 2007
powered by WordPress Multibox Plugin v1.3.5

powered by WordPress Multibox Plugin v1.3.5

Deze keer hadden we het fototoestel wel mee. Zonder morren onder water. Flinke Floris (natuurlijk kozen we de naam voor de aangename alliteratie)

Mmmmellukje

March 23, 2007

Hij geraakt er maar niet vanaf, van zijn nachtvoedingen. Hoe hij de vieze soyamelk binnenkrijgt, ik weet het niet, maar sinds 19 u gisterenavond tot deze ochtend dronk Pepijn maar weer eens een liter melk. Water aanbieden is geen optie en hem laten brullen ook niet. Het is dan ook hartverscheurend: mellukjeu, mellukjeu… Als hij zijnen 33-er op heeft, valt hij weer als een blok in slaap.
En aangezien meneertje Floris ook weer nachtvoedingen vraagt (dankzij de rustige ademhaling), krijg ik weer bijzonder weinig slaap en trok ik aan de alarmbel bij de borstvoedingsorganisatie LLL (of de bv-maffia ;-)). Dit was het geruststellende antwoord:

Het is natuurlijk allesbehalve gemakkelijk voor je dat je voor 2 kindjes op moet, maar erg ongewoon vind ik het niet, dat een peuter van 2 jaar nog niet doorslaapt. Ja hoor, ze bestaan die rustig en lang slapende kindjes, maar ze zijn veel zeldzamer dan meeste van ons denken. 😉 Biologisch gezien is dit eigenlijk echt niet zo uitzonderlijk voor mensenkinderen. Cultureel gezien, en vooral gezien de prestaties die je als mama elke dag moet neer zetten in onze cultuur, is het natuurlijk een moeilijke situatie. Het heeft eigenlijk niets met de soort voeding te maken en je kunt ook niet zeggen dat je je kindje hebt verwend. Hij is nu wel gewend, dat hij een prachtige mama heeft die zijn noden en behoeften nakomt en die hem daardoor toont wat voor een belangrijke kleine persoon hij is. Dit betekent voor jou heel veel inspanning, maar voor je kindje is het echt wel heel waardevol. Het woord ‘gewend’ is dus positief omdat hij iets positiefs gewend is, namelijk aandacht en hulp die hij nodig heeft. En nu denk je, dat ik wel makkelijk praten heb, mar geloof me ik weet er ook heel veel van onderbroken nachten van een baby en een kleuter tegelijk. Intussen, zo een 12 jaar later slapen ze overigens uitstekend en in plaats van een nachtvoeding hebben ze nog maar een fles water naast hun bed staan. Zij kunnen er helemaal zelfstandig eruit drinken. 😉 😉 😉 En nu maar hopen, dat je tenminste hiermee kunt glimlachen.

En dan kunnen we, we waren weer ne centimeter gegroeid en doen lustig verder. Hoe lang ik nog borstvoeding ga geven weet ik niet. Zo lang mogelijk, zeker 6 maanden exclusief, om zoveel mogelijk antistoffen mee te geven. Niet dat het bij Pepijn wat uitgehaald heeft, want dat is een één en al allergieventje. Maar waar hadden we gezeten, als hij flesvoeding had gehad? En ik doe ook nog zeker verder tot 10 juni, nu blijkt dat borstvoeding geven een geldige reden is om niet te moeten gaan tellen. Tot zover mijn burgerzin. En wellicht doe ik ook verder als ik ga werken. Al ligt er een voorschrift op mij te wachten om een teenschimmel te bestrijden dat ik maar mag nemen als ik niet meer voed. Maar van een teenschimmel ga je niet dood, dus we zien wel.
En nee, Floris krijgt ook nog geen fruit- of andere pap. Hij mag leren eten als hij daar klaar voor is: als hij zelfstandig kan zitten en zelf dingen in zijn mond kan stoppen. De Rapleymethode, voor de kenners. Nog een paar maanden geduld dus voor de kliederfoto’s.

kabouterweer

March 21, 2007
powered by WordPress Multibox Plugin v1.3.5

Aan het kampeergebeuren een fikse keelontsteking overgehouden, dankzij de antibiotica er terug bovenop. Zaten we tot donderdag in de zon, vrijdag kwamen de wolken en daarmee het pokkeweer: hagel, sneeuw en regen.

Maandag zo ziek dat zelfs Floris eten geven er eigenlijk te veel aan was. Gelukkig mocht Pepijn wat langer bij opapa en omama logeren. Pepijn zijn woordenschat zal ongetwijfeld weer met sprongen vooruit zijn gegaan. Want het lijkt wel of hij alleen bij omama en opapa nieuwe woordjes leert. Pepijn heeft zich een soort mengeling van gebarentaal en babytaal eigen gemaakt dat alleen mama en papa goed begrijpen. Zijn gebaar voor ‘Piet Piraat’ is aandoenlijk en alleen wij weten dat ‘miauw’ niet poes maar ‘ik wil tekenen’ betekent. Aangezien anderen hem moeilijk begrijpen, moet hij dan wel overschakelen op andere taal. Zo ontdekte opapa vorige week dat Pepijn kabouterthee wou drinken. Pokke is Pepijns voor Kabouter (komt van Plop) en pokkethee is dan ook kabouterthee.

Toch zal ik ook Floris inwijden in de babygebarentaal, het is toch gemakkelijk dat je een beetje weet wat ze bedoelen. Geen woorden maar daden?

Verder ben ik er zeker van dat Pepijn al veel woorden kent, maar het vertikt om ze uit te spreken. Hij zegt vaak alles 1 keer om het woord dan maanden in stilzwijgen te verhullen. Hij heeft 3 maanden het woord Floris niet willen zeggen, maar kon op 15 maand garnaal zeggen (nooit meer gedaan nadien) en ook draaikolk. Kon wel feilloos alle kindjes van de crèche opnoemen, maar ‘Lowis’ kwam er toch maar een maand geleden uit.

the day after

March 17, 2007

powered by WordPress Multibox Plugin v1.3.5

Nog enkele nabeschouwingen bij gisteren:

  • Alle aanschuivende ouders zijn mensen uit de buurt: ik heb meteen heel wat nieuwe mensen leren kennen. Als ‘in de buurt wonen’ nu een voorrangscriterium was geweest dan waren er een hoop mensen een hoop ongemak bespaard gebleven. Dat wordt ook interessant voor de verjaardagsfeestjes: we hoeven niet naar Drongen, Nevele of Lochristi te rijden. Iedereen was al van zondag (!) regelmatig eens langsgeweest om te zien of er al iemand stond. Ook wij zijn een paar keer tot daar gereden. Tot de papa van Lies zich niet meer kon houden de woensdag en hem van pure spanning geïnstalleerd heeft voor de schoolpoort.
  • Wat is de economische kost van al die wachtende ouders? 2 volle dagen van 24 mensen (en wellicht meer, ik reken nu alleen de ouders van de Vlieger) die niet of maar op halve kracht gewerkt hebben? Om nog maar te zwijgen van de zeer onproductieve vrijdag waarbij Sam en ik als zombies in de zetel hebben gelegen en om 8 u in ons bed zijn gekropen samen met de kindjes.
  • Gisteren op het nieuws ook: De schepen pleit voor ‘in de buurt wonen’ als voorrangscriterium, maar zijn partijgenoot Van den Broucke wimpelt het af als zijnde ‘het zal nog meer problemen creëren’. Daar geloof ik niet in. Martine Tanghe vertelde ook dat er in die school slechts voor 2 kleuters geen plaats was. Ok, als je het mathematisch bekijkt staan er bij de Vlieger voorlopig ook slechts 2 kleuters op de wachtlijst. Maar er zijn minstens 15 mensen langs geweest die het niet zagen zitten om aan te schuiven om nummer 3 of vier te zijn op de wachtlijst. Dat zou ik overigens ook niet doen. En al die ouders die niet eens zijn komen kijken. Als ik niet in ouderschapsverlof was geweest en geen motorhome onder mijn kont had gekregen, dan had ik daar ook niet gestaan. En dan had Pepijn wellicht in Lochristi of Oostakker op school gezeten. De kans dat de kindjes op de wachtlijst aan de beurt komen is volgens mij nihil. Geen van de 12 ouders is van plan om te verhuizen of om zijn kind plots te veranderen van school, zeker niet na al die inspanningen.
  • Gaan onze kindjes ook voor ons kamperen als we later een plaats nodig hebben in het rusthuis?

Kamperen is de mooiste ZOMERsport

March 16, 2007
Ik ben moe en toch bloggen. Te veel koffie gedronken om nu te kunnen slapen. Toch het relaas doen van de afgelopen dagen nu alles nog vers in het geheugen zit? Bwa ja… Woensdagochtend zouden mijn ouders de motorhome brengen. De bedoeling was dat mijn vader en ik zouden observeren wanneer de kampeergekte zou beginnen. De Vlieger ligt aan het Groot Begijnhof dus eigenlijk was dat niet zo slecht qua kampeerplaats. Een vleugje cultuur lag om de hoek. Maar toen we aankwamen om 9 u 30 stond er al een tentje en een spandoek voor Titus en bleken we alvast niet meer de eerste te zijn. Ik meldde me vlug aan en was bijgevolg nummer 5. Iedereen geïnstalleerd en het wachten kon beginnen. Iets minder dan 48 uur te gaan. De starter van het kampeergegeven had een dubbele lijst opgemaakt, helemaal voorbereid op fraude, gestolen lijsten enzovoort. Zoals verwacht liep de wachtlijst vlug vol. Tegen de namiddag waren er al 11 kindjes op de officieuze lijst ingeschreven. Stoeltjes werden bijgeschoven, koffie en thee geschonken en zelfs de zonnecreme werd bovengehaald wegens een mooi lentezonnetje. Ondertussen werden we aangemoedigd door voorbijgangers, leerkrachten en ouders. Mammi kwam eens met Pepijn wandelen en ook Eva rukte als versterking aan. Eens de zon weg was, werd het eigenlijk wel koud. Heel koud zelfs. De zonnecreme maakte plaats voor mutsen, fleecedekentjes, handschoenen en extra sokken. Gelukkig konden we ons af en toe warmen in de motorhome. Toen de avond viel werden de mama’s afgelost door de papa’s, behalve Eva en mezelf dan. Hadden de gesprekken overdag vooral een hoog vrouwengehalte, dan bracht de nacht de gesprekken naar de Buffalo’s, computers en auto’s. Oma’s en opa’s losten ook al eens af en opa Titus bracht 2 keer de nacht door voor de school van zijn kleinzoon. Nummer 12 diende zich aan en nummer 13 keerde terug naar huis. Er werd geslapen in tenten, auto’s en in de caravan van Jezus himself. ‘s Nachts zakte Eva door het bed en liet ze zich verontrusten door de stokkende ademhaling van Floris. Weinig geslapen, want om half 6 was de kuisploeg ontevreden omdat we de parking hadden bezet. De zon kwam ondertussen weer opzetten en met verse koffie gingen we een nieuwe kampeerdag tegemoet. De vrouwen wisselenden weer met de mannen, en er werd weer volop geleuterd over de moeilijkheden bij het zoeken naar kinderopvang, de bevallingen en zwangerschappen en de verbouwingsperikelen. Heel frapant hoe mensen toch in hetzelfde schuitje zitten. Iedereen had ook ingewikkelde constructies om het kampeergebeuren mogelijk te maken: tantes, nonkels, vrienden, grootouders, en zelfs babysits werden ingeschakeld om de wacht te verzekeren. Die avond werd er dan ook beslist dat de volgende nacht in de turnzaal kon worden geslapen, met dank aan het oudercomité. Aangezien Sam de heren ging volgen, leek het me verstandig om met Floris richting Scheldestraat te keren. Al heb ik weinig geslapen. Het leek wel een examen: van de stress om 3 uur wakker. Om 6 uur keerde ik dan ook terug naar de school voor de point final. Om 7 u 30 mochten we in de leraarskamer, kregen we tekst en uitleg en het schoolreglement en mochten we in volgorde richting directie. Waar de vermoeidheid toesloeg. Geen bende enthousiaste ouders meer: maar grote wallen, sloten koffie en de blik gericht op ‘slapen’. Toen de directrice vroeg waar ik les gaf moest ik zelfs nadenken waar ik ook al weer les geef. En zo is Pepijn ingeschreven als nummer 5 in de Vlieger. Toch een emotioneel moment, ons klein Pepijntje in september naar de grote school. Lies, Titus, Ada, Jeff, Marilou, Jinte, Nero, Mohammed, Ilias en Sid, ik hoop dat jullie, de kinderen van 2005, veel plezier zullen hebben op school. We zullen het ons als ouders nog lang herinneren. En als er iemand van jullie ooit durft zeggen dat het geen leuke school is, dan…

Druk weekend

March 12, 2007

Het was weer een bewogen weekend. Zaterdag was het Carnavalstoet in Sint-Amandsberg en aangezien Pepijn dringend buiten moest wegens ‘nogal’ druk, zijn we maar gaan kijken. Vooral de tractors konden zijn interesse opwekken. We vonden het een redelijk flauwe stoet, beetje braaf en niet zo mooi. Er mocht ook niet met confetti gegooid worden. En carnaval zonder confetti dat is als oesters zonder champagne. Zaterdagavond neigde vervolgens om rustig te eindigen, ware het niet dat Pepijn van boven op zijn triptrap kroop en knal achterover viel op zijn achterhoofd. Mama en papa kregen hoofdpijn in zijn plaats en besloten toch het nieuwe Gentse systeem van de

powered by WordPress Multibox Plugin v1.3.5

huiswachtenpost uit te proberen. Gelukkig niets ernstig, al vermoedde de dokter toch een hersenschudding. Zondag Pepijn eerst gaan afzetten in Sint Gillis, zodat papa rustig de zolder kon leegmaken. En in de namiddag kwamen de ‘meiskes’ langs omdat Els terug in het land was na een jaar Pakistan. We zijn blij dat ze terug is. We hebben gezellig bijgekletst in de sauna om de hoek, die voortreffelijk werd bevonden, al hing er een vreemd geurtje in huis :-). Eens alle zonen weer in huis waren, en in bed werden gestopt kwam Eva er ook nog bij die reisverhalen en -souvenirs uit Nicaragua mee had.


Pepijn met Omama en Opapa naar de Boshoeve.

zoals d’ouden zongen, piept de Floris

March 8, 2007

Na een zeer onrustige nacht van Floris, met huilend wakker worden en stokkende adem en ontroostbare momenten, en koorts deze morgen toch maar besloten om de pediater te raadplegen.
Vreselijk lang moeten wachten. Maar mijn zesde zintuig had het weer bij het rechte eind: Floris had piepende longen en moet weer aërosollen. Da ventje.