Archive for April 27, 2007

ijsjes

April 27, 2007

Pepijn kan niet blijven Plopijs eten (gisteren overigens plopsoep zien staan in de Colruyt, jammer dat hij dat niet mag eten: gluten). Voor onzen trouw hadden we van iemand een ijsroommachine gekregen. En aangezien we een grote diepvries rijker zijn, is het nu de moment om alle recepten eens uit te proberen. Gisteren met succes mokkaijs gemaakt (cremerie François kan em schudden nu). Vandaag staat er bananensoyaijs op het menu.

zijn het de kinders niet…

April 27, 2007

Dan is het de hond wel. Mijn neef vroeg deze week nog of er niet een van de jongens ziek was. Ik was zo fier als een gieter om te kunnen zeggen dat we deze week niet bij de dokter waren langs geweest.
Begint de Nakos toch wel als een bezetene aan zijn kont te likken zeker…Ik vermoed weer nen hotspot, de dierenarts komt deze namiddag langs. Allez, den apotheker zal ons weer graag zien komen.

de p-taal

April 25, 2007

De wereld volgens Pepijn:

Pepel (favoriet woord: wegens lepel die geassocieerd wordt met ijsjes eten – soyaijsjes weliswaar)
Peut (Floris is een baby en Pepijn is een … peut(er))
pork (meestal gevolgd door ‘mesje ook’)
piem (el, hij heeft hem ontdekt… )

de toverdokter

April 25, 2007

De jongens zijn vandaag nog eens naar de manueel therapeut geweest. Pepijn had kiss, en Floris zat ook geblokkeerd in de nek.
Pepijn kende het scenario al. Toen we aankwamen bij Dr. Lippens, wou hij voor geen geld uit de auto en ben ik van pure miserie mister Lippens himself moeten gaan halen om Pepijn mee te nemen. Die extra service mag ook wel voor €90 (voor de 2 jongens). De behandeling duurt amper een vijftal minuten, maar is wel effectief. Het doet geen pijn, maar Pepijn brult het hele kabinet bij elkaar.
En Floris die ondergaat dat allemaal met de glimlach. Curieus he.

de Weeg

April 18, 2007
powered by WordPress Multibox Plugin v1.3.5

Meestal is het een avondvullende bezigheid, maar deze keer was ik er op een uurtje vanaf: de consultatie van Kind en Gezin. Floris kreeg 2 prikjes (gaf geen kik!) en weegt 6,4 kg, meet 64 cm en heeft een dikkopje van 43 cm.
De dokter van dienst kon weer niets op zijn longen horen, terwijl de pediater hem steevast diagnosticeert met piepende longen. Blijf dat toch een vreemd fenomeen vinden.
Bij de verpleegkundige zat ook een stagaire voor spek en bonen. Op non-verbaal gedrag was ze alvast niet geslaagd. Een dikke onvoldoende voor professionele houding.

too big apple

April 16, 2007
powered by WordPress Multibox Plugin v1.3.5

Soms bestel ik wel eens kleertjes voor de jongens op tinternet. Een hele leuke website is http://www.rainbowbabies.nl. Niet duur, van uitstekende kwaliteit, met meestal hele leuke resultaten (grote broer van, kleine broer van.. u weet wel), maar soms gaat het wel eens verkeerd.

De arme jongen heeft er ocharme de hele nacht van wakker gelegen…

het werd zomer

April 16, 2007
powered by WordPress Multibox Plugin v1.3.5

Pepijn leerde dit weekend belletjes blazen (nog belletjes mama). Kieperde daarbij ettelijke keren zijn busje om (oei mama), moest daarom op het gras blijven staan met zijn ding (nee mama). En mama is het recept van het sopje vergeten (meer dreft, minder dreft?).

Verder veel pokkeijsjes gegeten en in zijn blootje rondgelopen om de zindelijkheidstraining te bevorderen. Dat ging een paar keer goed, maar na een wilde achtervolging door de tuin met
powered by WordPress Multibox Plugin v1.3.5

Nakos plaste hij alles onder (pipi mama).

Wegens het mooie weer ook om stevige sandalen geweest voor Pepijn. Zijn crocs zijn lief en schattig maar nog niet iets te groot om goede steun te geven. Gelukkig is Subliem weer open (de enige deftige kinderschoenenwinkel in Gent centrum). En omdat hij volgende week wat proper moet zijn voor het huwelijk van Tom en Ayahlush (en omama nog niet terug is met de nieuwe plunje uit Spanje), hem dan maar in ‘t nieuw gestoken bij Fred en Ginger. Een fortuin kwijt, mor allez, hij ziet er nu wel cute uit.
En het moet gezegd zijnde, Pepijn heeft zich dit weekend voorbeeldig gedragen. De ene uitzondering op het terras aan de Schelde na. We hadden Nico, Katrien en kleine Eva op bezoek en die keitjes op het terras waren geweldig interessant om mee te gooien.

Verder is ook de volgende fase aangebroken: niet buggy, stappen…

echt waar

April 12, 2007

Vandaag zat ik met Floris nog eens in de wachtzaal van de kinderartsen in Jan Palfijn. Zijn piepende ademhaling is nog steeds niet beter en die kine, daar zat ook geen heil in.
Zoals gewoonlijk zat de piepkleine wachtzaal afgeladen vol en waren we met een aantal moeders genoodzaakt elders te gaan wachten. Kinderen zijn prima aanleiding om gesprekjes aan te knopen met andere mama’s. De mama naast me had een aardige baby, die Keanu bleek te heten. Oh, zoals in de Pfafs zei ik, nog schamper. Ja, antwoordde de mama: ik heb nog een tweeling en die heten Kenji en Shania. Ge moogt me geloven of niet, maar dat was dus echt waar.
Floris moet overigens aan de Zantac, wellicht zijn zijn slijmen veroorzaakt door reflux. Vier weken zantac en verder aerosollen. Van de kine zijn we af.
De enige rebelse actie die ik vandaag heb uitgevoerd was de verwarming afzetten in het politiekantoor. Het is buiten 25 graden, en die mannen zetten ramen en deuren open en de chauffage op 3. Een schande. Toen ik de vergunning voor onze container op zak had, en bijna buiten was gooide ik het toch nog even in de kolderbrigade: mannen, ik heb jullie verwarming afgezet.

Liegebeest

April 5, 2007
powered by WordPress Multibox Plugin v1.3.5

Pepijn gaat, ondanks het feit dat ik thuis ben met Floris, 4 dagen per week naar het kinderdagverblijf. Daar voel ik me vaak schuldig over, maar hij gaat heel erg graag en ik kan niet op tegen de hoeveelheid speelgoed en amusement dat hem daar wordt aangeboden. Hij eet en slaapt er ook beter dan thuis.
Vooral zijn beste vriend Driek is hét beste argument om te vertrekken. ‘s Morgens zet Pepijn dan ook uit eigen beweging de tv uit en zegt hij ‘Djiekje’ en weg is hij. Bovendien hebben de twee ook nog dezelfde trui en trui ‘Djiekje’ is nog meer zijn lievelingstrui dan zijn pas aangeschafte ploptrui.
Gisteren had de papa gezegd: ga je mee naar Driekje? En welgezind stapte Pepijn richting voordeur.
Toen Sam gisterenavond thuis kwam, zei Pepijn ‘Niet Djiekje’, waarbij hij zijn papa bijzonder boos en verontwaardigd aankeek. Driek was inderdaad niet op de crèche die dag, en een dag zonder Driek dat blijkt een verloren dag.

Pokkeland

April 4, 2007
powered by WordPress Multibox Plugin v1.3.5

powered by WordPress Multibox Plugin v1.3.5

Dankzij al die extralegale voordelen in het onderwijs kom je nog wel eens ergens. Deze week waren het dan ook lerarendagen in Plopsaland: de leerkracht mocht gratis binnen, de rest van het gezelschap aan 11 euro. Een prikje in vergelijking met de werkelijke prijs (23 euro). Bie was chinese vrijwilliger van dienst en we hadden nog een babysit mee om Floris te duwen.
We waren niet alleen: file vanop de autostrade, en een even grote rij aan de kassa. Er werd nog een snelkassa voor leerkrachten gepromoot, maar de snelheid was daar ook relatief.
We kozen een eerste attractie uit voor Pepijn: eendjes varen. Daarna eten in het huis van kabouter Plop. Pepijn voorbeeldig fjietjes gegeten, onder het toeziend oog van kabouter Plop gaat dat nog zo wel. Er was een oma die Floris wou op schoot nemen, zodat zelfs mama rustig heeft gegeten. Floris liet hem dat welgevallen, maar Pepijn protesteerde toen een vreemde madam zijn broer op schoot nam.
Daarna naar de boerderij van Big & Betsy, terwijl ikzelf alvast aanschoof voor de tractors. Toen bleek dat je die tractors zelf moest besturen. Natuurlijk wou pepijn dat zelf doen. Telkens ik wat wou bijsturen ‘Neeeeee mama’… moeilijk. Maar die dingen konden gelukkig niet van hun parcours af.
Ook de kabouter Plopshow was een succes. Bij de Bumbashow hadden we al eens voor een gesloten deur gestaan, maar de tent voor Plop was groot genoeg en wij op tijd. Pepijn genoot, Floris niet en heeft de keet vroegtijdig verlaten.
Het K3 museum was een scheet in een fles. Het kabouterbos heel mooi (nog mama). Het handje van kabouter Klus onbetaalbaar.
Pretparken bij koud weer zijn iets minder leuk. Een half uur wachten aan een attractie is werkelijk een hel met kinderen. Maar het was een bijzonder leuke dag. Je kind zo zien genieten, dat doet werkelijk deugd en is de vele centjes waard.
Eigenlijk wil ik morgen terug.