De gebroeders de Smet

Pepijn is gisteren naar de creche geweest zonder pamper en kwam met hetzelfde droge broekje terug thuis! Joepie de poepie!

Tijdens onze vakantie kwam er een aangetekende zending die ik vandaag ben gaan afhalen: mijn officieel ontslag bij de senator. Ik was bij die 200 mensen bij de Sp-a die hun job verloren. Voor mij gelukkig maar een bijjob, maar toch jammer dat ze niet herkozen is. Deed het wel graag. En Christel deed haar job wel goed vond ik.

Wegens huis onbewoonbaar, moesten we dus verkassen. Met omama en opapa op de hort dus.
De eerste dag een 450 kilometer gereden: leuke camping, mooi weer, alleen ‘s nachts begon het vreselijk hard te donderen en bliksemen. De blikseminslag van de motorhome van vorig jaar indachtig, liggen er drie mensen wakker in de mobilhome. De jongens slapen redelijk.
Aangezien de weervoorspellingen niet geweldig zijn, rijden we verder tot in Macon: een camping met een speeltuin en zwembad, normaal een ideale combinatie voor kinderen. Alleen is het weer niet zo gunstig. De kleine tent wordt niet uitgehaald en Macon wat normaal gezien garant staat voor warm weer, voelt Belgisch aan. De solden beginnen er, en we passeren de tijd met shoppen, en ‘wandelen met den auto’. Gelukkig is er ‘Plop in de Stad’ zodat Pepijn de koude ochtenden en avonden kan passeren. De speeltuin heeft geen schommel of geen glijbaan, en dat is een ‘ramp’. Het zwembad gaat niet open wegens te koud. Mijn auto heeft startproblemen, en wordt ‘gereset’, waarbij de code van de autoradio/cdspeler verloren gaat. Een kleine catastrofe voor Pepijn die door Frankrijk reist op de tonen van Kabouter Plop en Piet Piraat. In een grote Renaultgarage is dit heuvel vlug verholpen.
Pepijn gaat elke morgen om brood met opapa en vraagt dan: 2 broodjes. Een baguette draagt hij zelf en zoals een echte fransman eet hij het toepje op.
We bezoeken vanuit Macon de abdij van Cluny en doen dit tijdens het middagdutje van de jongens. In de tuin van de abdij worden ze wakker, en aanroepen we alle kabouters van het kabouterbos. In de verte ziet Pepijn een leeuw ( en wij dus ook).
Aangezien de meteo steeds zegt dat het morgen beter wordt, trekken we naar Saint Honoré les bains, een kuuroord met vergane glorie. Maar de camping heeft 2 glijbanen en een schommel, dus ok voor Peps. Het weer wordt niet beter, maar omama en opapa gaan toch maar in de tent slapen. We kunnen 1 namiddag van het zwembad gebruik maken maar Pepijn wil er niet in wegens ‘een beetje koud’. Het blijft een beetje bij pootje baden en balletjes gooien. Heel leuk, ware het niet dat omama ons komt halen wegens Floris met koorts. De kinderarts had ons thuis gezegd dat we bij koorts voor Floris een arts moesten raadplegen. De dokter van wacht is een kruising van Louis de Funes met een dierenarts uit zo een realityreeks: redelijk dwangmatig, beetje hyperkinetisch: ‘respire petit père’, alsof Floris frans kan… Opapa en ik mogen vooral niet naar elkaar kijken. Floris heeft een ‘vrai angine’, en krijgt antibiotica en cortisone. Floris slaapt die nacht nog slechter dan anders.
De volgende nacht krijgt Pepijn koorts, ik besluit het nog een dagje af te wachten, maar ook hij belandt bij docteur Domart en krijgt dezelfde diagnose met dito medicijnen. Tijdens het onderzoek wrijft de dokter dwangmatig over Pepijn zijn aardbeivlek, tot Pepijn er zelf ongemakkelijk van wordt.
Op een brocante vinden we Duploblokken en plasticine voor geen geld, en we hebben meteen een extra binnenactiviteit.
De dag nadien een bezoek aan Chateau Chinon, waar Mitterand nog burgemeester is geweest. Een aardig museum van kostuums gezien. Al is Pepijn meer geïnteresseerd in de speeltuin rechtover en ziet hij weer overal kabouters.
Op dinsdag regent het zo hard dat we werkelijk de motorhome ontvluchtten. Met 5 op zo een kleine ruimte dat is niet zo eenvoudig. Daarom kiezen we voor een dagje Mc Do en wat rondhoppen in een centre commercial. Niet meteen de meest leuke bezigheid maar we hadden weinig andere opties.
De laatste camping is in Guipy, zo ergens einde wereld en dan rechts. Op domaine d’Ainay is een schommel, geen glijbaan, maar wel varkens, kippen, poezen, honden, paarden en vooral de gans (van kabouter Lui). Een waar luilekkerland voor Pepijn, die ook kersen leert eten en meteen een speelvriendje vindt.
Ook hier is het zwembad ‘een beetje koud’. We doen nog eens Vezelay aan, maar veel verder komen we niet. Il fait du mauvais temps in de Morvan en dat hebben we geweten.
Sam komt ons gelukkig halen zodat ik de terugweg niet alleen moet aanvangen. Hoewel de jongens meestal slapen, zie ik het niet zitten voor de stops: eten, verversen, enzovoort, dat is niet zo eenvoudig alleen.
Ergens ondertussen vieren we onze derde huwelijksverjaardag, alleen denken we er pas een week later aan 🙂

We zijn terug thuis want we kunnen terug naar boven. De kinderen zijn 4 weken niet thuis geweest en moeten weer wennen aan hun huisje.
De reis naar Frankrijk verliep niet over een leien dakje: geen mooi weer, beide kinderen ziek geweest, autopanne gehad, enzovoort.
Gedetailleerdere verslaggeving en foto’s volgen.