De gebroeders de Smet

Woensdagnamiddag, het regent pijpenstelen, opapa klust in huis en Pepijn heeft geen school. De binnenspeeltuin in Gentbrugge leek een ideale oplossing.
Maar voor mijn part gaan we daar niet meer terug vooraleer Pepijn 12 is.
Hoewel voorzieningen voor jonge kinderen aanwezig. Er was geen toezicht. Dat meisje moest én de bar doen, én toezicht houden én de ingang doen. Je kan haar moeilijk iets kwalijk nemen.
De grotere kinderen palmden werkelijk alles in, tot het babyballenbad toe, glijbanen werden voor alles gebruikt behalve voor wat ze dienden, de kussen vlogen in het rond, en de kleintjes werden letterlijk onder de voet gelopen. Ik heb me daar behoorlijk boos gemaakt tegen verschillende kinderen en was vooral ontgoocheld in de laksheid van de bijhorende ouders. Zeer slecht voor den tikker. Als dochter van een preventieadviseur word je van zulke zaken gewoon ongelofelijk ongemakkelijk.

Kleuter x tegen mij: ‘wasda?’, wijzend op de krukken op de grond.
Pepijn: ‘krukken van mama, niet aankomen!’, en haalde vervolgens uit met zijne rechtse.
Een zeer vroeg Oedipuscomplex lijkt me.

En in ene keer mochten we deze namiddag naar huis. Nochtans had Floris deze nacht nog een serieuze koortsaanval gehad. De bloedwaarden waren goed, en nu mogen we verder doen met medicatie thuis. Gelukkig, want noch Floris noch mama hebben goed geslapen de afgelopen 3 nachten.
Wat hij had, geen idee. De dokters weten het ook niet denk ik. De pediater deze ochtend: ‘we hadden gehoopt dat het driedagenkoorts was, maar dat is het niet’. Wat het dan wel was: joost zal het weten zeker?
Floris is in elk geval tevreden: getuige de immense tricolore (groentenpap – fruitpap – groentenpap) kaka die hij thuis op het verzorgingkussen placeerde. (had amper gekakt in het ziekenhuis – van wie zou hij dat hebben?)
Donderdag telefonisch consult met de pediater. Is een nieuwe rage bij de artsen, die telefonische consulten. Binnen 20 jaar volgen wellicht de msn-consulten :-).

want Floris al sinds zaterdag in het ziekenhuis.
Wat em heeft weten we nog niet. Hij krijgt antibiotica via een infuus en dat gaat voorlopig goed.
Wordt vervolgd.

Nu ja, blij… Ik mag dan wel nen bak Duvel gewonnen hebben, maar voor één keer had ik hem liever niet gewonnen.
Na het plaatsen van de diabolo’s van Floris begon zijn oor te lopen. Eerst kwam er zo bloed uit en daarna leek zijn rechteroor wel de waterval van Coo. Alleen bleek ik de enige te zijn in huis die dat verontrustend vond. Papa vond het allemaal normaal. Zelfs omama vond dat ik niet de bezorgde moeder mocht uithangen. De discussie werd ten slot beëindigd door de papa met het typische zinnetje ten huize van: wedden voor den bak Duvel?
Gisteren moest Floris naar de NKO-arts op controle, en wat blijkt: dat manneke heeft een ferme oorontsteking en moet 2 (!) soorten antibiotica nemen gedurende 14 (!) dagen en zolang zijn oor loopt zalf in zijn oor doen. De dokter heeft ook zijn oor uitgezogen zodat alle vuiligheid er efkes uit was.
Moeders hebben altijd gelijk, altijd …

Deze ochtend papa in een licht euforische bui. Zijn zoon telt, volgens het binair stelsel: 2, 4, 8, …