De gebroeders de Smet

Wete wa?
We zijn vandaag nog eens naar de kinderarts geweest. Voor de verandering met de 2 jongens tegelijkertijd.
Floris wete wel… die heeft streptokokken in zijn oren en hij heeft er een beetje last van.
Pepijn: die heeft al 3 weken diarree maar dat kan dankzij zijn gevoelige darmen een gevolg zijn van een buikgriepje van een tijdje geleden.
We hadden in Jan Palfijn nummertje 10 en nummer 1 was net binnen toen we toekwamen. Ik hoef jullie niet te vertellen dat we een beetje na etenstijd terug thuis waren.
Ik moest ook naar de bib, de apotheek om antibiotica, de mutualiteit om Pepijn zijn verzekeringspapieren, opvang zieke kind regelen, geen plaats daar, alternatieven zoeken, creche afbellen, springen, rennen, opstaan en weer doorgaan. Papa had ouderschapsverlofdag vandaag, maar niet veel van gemerkt, die zat de hele dag te werken.
Op mijn planning stonden nochtans andere activiteiten.
Omdat Pepijn de laatste tijd erg veel valt en omama dacht aan te kleine schoenen, nieuwe schoenen voor Pepijn gaan halen, en dankzij de dia zakken al zijn broeken af en die bouwvakkerspleet is niet gewenst hier, dus ook nog bretellen nodig. Ik dus alleen met Pepijn om schoenen en daarna in het shoppingcentrum naar de Veritas om bretellen. Ik ga niet zo vaak met Pepijn alleen op stap en ik weet weer waarom. Hij heeft maar 4 keer IN de etalage gestaan: van de Veritas, het Kruidvat, de Hema en de Blokker. Ej, maar we hebben niets afgebroken… Bij Fred & Ginger had hij een ballon mee voor ik het wist, en ik ben niet eens in de winkel binnengeweest. Die ballon ging dan weer waaien, een meneer raapte hem op. De ballon moest terug naar de winkel. Gelukkig kent de madam mij daar. Maar ik heb schoenen, bretellen, en ik ben mét kind heelhuids terug geraakt.
En dit alles op mijn eerste terug menstruerende dag sinds de geboorte van Floris wegens na een jaar gestopt met borstvoeding. Of was dat informatie die u liever niet wilde weten?

Vandaag 3 oproepen gemist op mijn gsm. Ik keek in de pauze eerder toevallig naar mijn gsm. 3 oproepen van de school: Pepijn is nogal heftig geweest op de speelplaats en bloedt aan zijn gabbe. Of ik niet kan komen.
Telefoontje met de directeur leert me dat het nogal meevalt. Ik besluit na mijn les toch zelf polshoogte te gaan nemen. Dat voorbereiden voor morgen zal dan voor vanavond zijn. Er komt me iets te veel wondvocht uit en ik zie toch een verdere scheur. Toch naar de dokter. Eigenlijk moet er een steekje bij, maar ja, ‘t is toch onder zijn haar en ge gaat dat later niet zien. (En als hij nu Nic Balthasarambities heeft?) En met zijnen diarree (die nu alweer 2 weken duurt), zou je hem niet thuis houden voor een paar dagen, zodat je zijn eten in het oog kan houden en hij een beetje rustig blijft? (opapa is met pensioen, gelukkig)
Floris ook maar gaan afhalen, die daar wat koortsig zat te wenen. Dat voorspelt weer niet veel goeds.

De Sint was zondag in Zwijnaarde en bracht veel leuk speelgoed: maar de houten trein met bijhorende kraan is de max!

Terwijl de Sint in Gent toekwam, kwam hij ook in het Sportpaleis in Antwerpen. Straffe vent diene Sint. Maar we hadden kaarten van in juli.
Alle clichés klopten:
* Ja, het was duur: 27 euro voor een kaart (op de keper beschouwd heb ik dit bedrag ook betaald voor een avondje Jukebox 2000)
* Ja, het was vreselijk commercieel: wapperen met de dvd-versie van de show (van vorig jaar) aan de uitgang, is nog te negeren. Met popcorn van 2,5 euro voor een klein potje rakelings Pepijns neus passeren, is gemeen.
* Ja, het was druk (1 uur om van Wilrijk tot in het Sportpaleis te raken)
* Ja, er zaten ook Nederlanders in de zaal die Pepijn manieren wilden leren (Dat hij zijn hand voor zijn mond moet houden als hij hoest, zal ik hem ten gepaste tijde wel zelf bijbrengen, dank u)
* Ja, Karen van K3, Stien Struis en Kabouter Lui kunnen niet zingen
* Ja, ouders maken zichzelf tijdens de voorstelling ontzettend belachelijk door alles mee te doen. Al was dat geen waar bij Pepijn: ‘neeeeeee (o)mama, niet doen! Niet zingeeeenn!’, ondertussen onze armen naar beneden aan het trekken.

Maar de show was zo leuk, zo goed gemaakt en Pepijn én Florence helemaal in extase. Je had hun gezichten moeten zien: het geld waard (al gaan we dit natuurlijk niet elke week doen).

Aangezien Bie beweert dat we met Pepijn een tweede J.L. in huis hebben gehaald, zaten we er al een tijdje op te wachten. Vandaag was het dan zo ver: Pepijn heeft drie draadjes in zijn hoofd. Er zat een ferme snee in zijn hoofd toen ik hem ging afhalen bij de mammi. Blijkbaar had hij op school te hard gedanst met Simon. Zeer vreemd fenomeen: dansen tot de stukken ervan afvallen. Of is dat nu typisch iets voor ‘gabbe-rs’?
Volgens de huisarts (we hebben hem maar met 4 moeten vasthouden om hem te laten naaien) moet hij toch ergens tegenaan gevallen zijn, omdat het een redelijk lelijke snee was. Eigenlijk moesten er ook 4 draadjes in, maar hij weende te veel. Den duts.
Mag ik nu een beetje boos zijn omdat ze er op school niet mee naar de dokter zijn geweest? Of ben ik dan een overbezorgde moeder?

Het is vandaag precies 1 jaar geleden dat we Floris in ons gezin mochten verwelkomen.
Het leek alsof het gisteren was dat we met enige spanning en met onze eigen vroedvrouw aan onze zij richting UZ vertrokken. Floris was meteen een erg aanhankelijke baby die bijna het hele verblijf in de materniteit op onze schoot heeft gelegen. De gynaecoloog maakte tijdens zijn dagelijks bezoek zelfs de opmerking: “ik vind jullie elke dag in dezelfde houding”.
Nog steeds wordt Floris graag geknuffeld, liefst de hele dag. Hij kruipt niet, loopt niet en wellicht omdat hij ook nog geen tanden heeft, blijft hij met zijn 1 jaar nog een lieve kleine knuffelbaby. Mijn collega’s opperden gisteren dat ik nu zijn eerder bourgondische houding wellicht nog schattig vind, maar ik dat over een paar jaar zal bestempelen als ‘lui’. Dat zien we dan wel weer.
Een fijne verjaardag Floris!

“Pepijn, gaan we je tut aan de Sint geven?”
“Ja.”
“????? En wat gaat de Sint dan met je tut doen?”
“Nieuwe meebrengen”

Ik: ‘Pepijn, wees eens een beetje kalm. Je bent veel te druk.’
Pepijn: ‘Kan niet.’

In elk geval ‘een beetje druk zijn’, eindigde in ‘ik ga een boekje lezen’ (EEN BOEKJE LEZEN???? Pepijn in de zetel, overdag??????), en nu heeft hij toch ook wat onder de leden: diarree, overgeven en nu bij oma en opa op ‘kuurdag’.

Omama jarig, pappi jarig, dus tijd voor een feestje… En als er slingers, cadeautjes en taart is, dan is voor Pepijn het feest geslaagd.

Wordt om het half uur wakker om te hoesten en te huilen. De nachten zijn weer ongelofelijk kort.
Zag er deze morgen nog ellendiger uit dan anders. Dus maar naar de pediater in Jan Palfijn, waar ze de uren van de consultatie veranderd hebben, zonder hun site aan te passen (in deze tijden zou dat niet meer mogen) en we dus een uur te vroeg stonden te staan met een doodziek kind.
Résume: blijven puffen tot eind februari (!), antibiotica in siroopvorm, en antibiotica voor in zijn oren, want een oorontsteking erbij.
Oppas zieke kind zit beneden, ik boven te werken en mijn bed nodigt mij uit een dutje te doen.
Maar geen tijd: één of andere vorming voorbereiden, die op het laatste nippertje toch doorgaat. Iets in mij zegt dat ik daar nu geen zin in en fut voor heb.