De gebroeders de Smet

Er komt een man met een sigaret binnen in het café.

Zegt Pepijn: “Dat is niet gezond in uwe mond.”

Onze boom wordt voor het derde jaar op rij opnieuw gebruikt. En het is geen valse. Naar het schijnt hebben we daar geluk mee.

Ik ben wel blij dat de ballen wel van plastic zijn.

Nakos ziet alles met lede ogen aan.

Naar aanleiding van een pot zwarte verf die Pepijn met zijn kompanen hadden omgegooid en er de halve school mee hadden beklad:

“Als ik een ongelukje doe in de klas, dan zegt de juf ‘Shit, shit, shit’.”

Ik wil niet weten wat hij over ons gaat vertellen…

Al weken kijken we er naar uit: de komst van de Sint.
Moeder gaat maanden op voorhand op pakjesjacht, een kwestie van de decemberdrukte te vermijden. Tijdens rommelmarkten wordt er al eens zonder de kinderen gekocht om de goedheiligman al wat te helpen. Het moet niet allemaal nieuw zijn. Impulsieve aankopen worden dapper verzameld ergens boven op de kleerkast, waar kinderogen nog niet bij kunnen. Het zijn geen gulle vragers: een trommel en een gitaar. Meer moest dat voor hen niet zijn.
In de kinderloze jaren zweerde moeder dat muziekinstrumentjes er bij haar nooit zouden inkomen. Maar kijk, een mens wordt milder met de jaren. De vraag naar de gitaar houdt Pepijn nu al 11 maanden vol en dan kan je niet anders doen dan bezwijken. Moeder heeft nu maar 1 regel meer: als er een muziekinstrumentje in huis komt, dan moet het wel mooi klinken, ongeacht welke leeftijd er de hand aan slaat. Dingen met batterijtjes dat werkt nog steeds danig op haar systeem.
De Speelfontein aan het St Pieters had een mooi assortiment: een klein rood pianootje (55 euro, die viel dus af. Er zijn grenzen), een tafelharp met onderliggende tekst en partituur (absoluut ongeschikt voor een 4 jarige, maar erg tempting), een accordeon (dat was al gereserveerd door de meter van Floris), en natuurlijk trommels in allerlei vormen en maten. De keuze viel op de trommel met een goudkleurig touw om rond je hals te doen. Een gitaar hadden ze niet, want bij de groothandel klonken ze allemaal toch een beetje vals, aldus de bijzonder vriendelijke winkeldame.
Niet ver van deze speelgoedwinkel ligt er een andere winkel, waar ze wel een gitaar hadden.
‘Hoeveel jaar is uw kind’
‘Bijna 4’
‘Totaaaal ongeschikt. Ge moogt hem dat niet kopen, hij kan daar niets mee doen. Ge koopt speelgoed om de speelkamer mee te vullen.’
‘Maar hij wil al 10 maanden een gitaar. Het is maar een keer sinterklaas.’
‘Hij heeft niets te willen. Gij kiest het speelgoed, niet hij. Ge moet hem leren spelen. Ouders moeten hun kinderen leren spelen en opruimen.’
‘Maar ik leer mijn kind opruimen en ik speel samen met mijn kind. Alstublieft seg.’
‘Madammeken, ik sta al langer in de speelgoedbusiness dan dat gij bestaat. Ik zal het toch wel weten zeker. Een gitaar daar kan hij niets mee doen. Zolang dat gij hem geen gitaar leert spelen toch niet.’
‘Meneer, de papa kan gitaar spelen, en wat dan nog. Kijk meneer, ik hoef die gitaar hier niet te kopen he.’

De gitaar werd toch gekocht, ik had die dag geen energie en de komende weken de tijd niet meer om andere speelgoedwinkels af te dweilen. Maar ik denk dat ik weet waar ik de aanvulsets van de knikkerbaan voor Pepijns verjaardag in februari vooral niet zal kopen.

Wat de Sint nog brengt dit jaar? Een drakenmasker uit de Ikea (1,99 euro), een boek met Sint- en kerstliedjes (15 euro), een Doraspelletje voor op de pc (2 euro), een Loco van Dora en Diego (25 euro – om toch iets verantwoord te hebben). De hagedissen, kikkers en consoorten waren 10 cent op Coyendans. De gitaar en de trommel lieten de rekening in het totaal toch aantikken tot 80 euro. Voor de 2 samen. Dat is niet weinig, maar we zitten nog steeds niet aan het Belgische gemiddelde.

En hoe de Sint die pakjes brengt? Nog steeds door de schouw, ‘s nachts als de kindjes slapen.

Al kwam de Heilige Man dit jaar op voorbezoek. Dankzij de

Scheldestraat Speelstraat.

Pepijn zong ‘Daar wordt aan de deur geklopt’. Floris bracht ‘Zwarte piet’. De Sint en de Pieten content.

De jongens ontvingen al een voorproevertje. En toen ging de Sint naar onze buurjongens en -meisjes.

Dag Sinterklaas, tot volgend jaar!