De gebroeders de Smet

Natuurlijk zijn we hier geschokt door de gebeurtenissen in St Gillis Dendermonde.

Maar wat ons deze ochtend aan de kribbe overkwam, vonden we een beetje creepy.

Floris wordt tegen zijn en moeders zin afgezet op de kribbe. Vader had er al helemaal geen zin in want die had het klusje netjes doorgeschoven naar moeder.

Bij het dagverblijf moet je bellen om binnen te komen en moet je je naam doorgeven vooraleer er op de bel wordt gedrukt. Dat vinden we zelf een hele goeie maatregel. Al vervloek je dat wel eens als je in de regen en wind staat te koekeloeren.

Moeder verlaat de kribbe, heeft de deur in de handen en ziet een man (zonder kind) afkomen. Hij vraagt haar om de deur open te laten.

Moeder zeg hem dat ze de deur toch dicht doet omdat ze hem niet kent en hij zich eerst moet aanmelden, zoals iedereen.

Moeder krijgt van de man rond haar oren dat hij wel van ‘t Stad is en dat hij er niet van zal wakker liggen dat ze de deur voor zijn ogen heeft dicht gedaan. Moeder zal wel weer de ambetante zijn. Maar dat zal haar nu vandaag en alle andere dag worst wezen..

Papa moest werken deze nacht. Pepijn lag wegens nachtmerries al bij moeder. Floris wordt om 5 uur wakker en om papa nog wat slaap te gunnen mag hij de ouderlijke sponde vervoegen. Floris is echter klaar wakker en vraagt: ‘Bumba?’
Het antwoord dat Bumba nog slaapt en dat Floris dat ook moet doen bevalt hem niet en hij blijft naar Bumba roepen. Tot Pepijn er zich mee moeit: ‘Ja, Floris, ik wil ook Dora maar die slaapt ook nog ze.’

Om 7 uur toch maar naar beneden. Op Prime is er een documentaire over de aarde.
Floris vraagt bij een grote vis : ‘Wasda?’
en mama antwoordt: ‘Een walvis.’
Waarop Pepijn corrigeert: ‘Neen, Floris, dat is een bultrug.’

Die avond aan tafel, met de grootste bambi-ogen en het zieligste toontje in zijn stem: “En ik ben nog noooooooit in de ruimte geweest.”

“Euh, wij ook niet hoor.”
“Jamaar, ik wil zo graag eens in de ruimte zijn.”
“Wel, dan zal je nog veel moeten studeren.”
“Ah, maar ik ben wel al in de ruimte geweest, in Plopsaland Hasselt. Dan kom je ook in de ruimte. Allez, niet echt, even in en dan er terug uit. Maar een soort ruimte toch.”

Dus als ge even in de ruimte wilt zijn: één adres, de rollercoaster in Plopsa Indoor (gaat even door het donker met vele lichtjes).

En toen trok Floris de voeding uit moeders laptop, stak de draad in zijn mond en zei toen: “auw, pjoeter pijn”.

10 dagen houdt hij dat nu al vol: flink in zijn bed om 19 u. Maar klokslag 3 uur ‘s nachts wakker voor een uur of 2. Dat begint met zachtjes jammeren in zijn bed. En dan zou je denken, laten jammeren en na een uur valt ie wel terug in slaap. Ware het niet dat het aantal decibels vertienvoudigt na dat uurtje en daardoor zijn broer ook wakker wordt.
Iets zei moeder gisteren om toch nog eens een afspraakje te maken op de dienst Neus- Keel en Oren van het UZ. In principe moesten we daar in november al geweest zijn, maar de drukke agenda liet het niet toe.
Het ene buisje (zitten er al in sinds augustus ’07) kon er zo uitgehaald worden. Het andere buisje zat nog vast. Zijn oren zagen wel rood, maar dat kon ook door het vele wenen komen. Floris is dol op de gangen van het UZ, maar eens hij een witte doktersjas ziet, zet hij de sluizen open. De druk in zijn oren moest maar eens gemeten worden. En ja hoor: nieuwe buisjes kondigen zich aan. Hij mag meteen ook aan de antibiotica voor zijn permanente neusloop. En heel misschien zal die nieuw aangegroeide neuspoliep er ook weer uit mogen. Begin maart kon hij pas op de planning gezet worden. Tot dan worden het korte nachten ten huize de Smet.