De gebroeders de Smet

Alle middelen zijn goed om Floris toch op het potje te willen laten zitten. De papa-genen laten zich ook bij nummer 2 goed gelden. Merkt u ook op hoe hij handig gebruikt maakt van de beautycase van moeder ter vervanging van de muismat.

Pepijn stoot zich ‘s ochtends, na het stiftincident, aan zijn grote teen en brult: ‘mamaaaa, ik heb een bloeding’.
Er volgen uiteraard veel tranen maar ook zinnen als: ‘ik kan niet naar school want ik bloed, ik moet ook krukken hebben want ik kan niet lopen, ik kan geen schoenen aandoen want dat doet pijn.’
De rest van de dag geen woord over de teen.
Tot het badmoment zich aandient.
‘Ik kan wel tegen pijn, maar niet tegen bloed. Ik kan niet in bad want ik bloed.’ Nu, na een namiddag ravotten in de tuin en in de ‘Roze Broeken’, is een bad noodzakelijk. Papa kan hem na veel vieren en vijven overtuigen toch in bad te blijven zitten, weliswaar de rechtvoet in de lucht en voor de dood niet in het water.

hoor je Floris niet en roept moeder vanuit de badkamer: Floris wat ben je aan het doen?

‘Aan het kleuren in Diego’. Maar blijkbaar heeft hij zich intussen ook ‘opgemaakt’ om een bezoek te brengen aan zijn toekomstig klasje?

Drie wasbeurten later is het resultaat nog steeds niet optimaal.

En Piet, wat hebben we vandaag geleerd?

1) zwarte stiften krijg je moeilijk uit mensenvlees, wat de verpakking ook beweert

2) zwarte stiften horen achter slot en grendel

3) moeders mogen zich niet in afzondering aankleden

Door Floris, toen de verjaardagstaart van baby Michaël werd boven gehaald:

‘taart. mmm lekker, en nu gooien.’

Door Pepijn:

‘mama, mijn voeten zijn vuil.’
‘Ok, dan zullen we ze wassen.’
‘Wassen? Nee zu!’

Moeder doet Pepijn zijn kleren uit om in bad te gaan. Dat duurt 1 minuut. Ondertussen krijg je dit:

Omdat het ‘oppimpen’ (we zijn een week in NL op vakantie geweest: een ‘verrijking’ voor de woordenschat) van de 2 de verdieping zijn einde nadert en we concreet aan inrichten mogen denken, werd het tijd voor een bezoek aan de Ikea.
Pepijn bleef zonder morren in het kinderland en vond het leuk: ‘want ze hadden daar ook toiletten’.
Floris wou ook in het kinderland, maar is nog te klein en heeft dan maar de hele Ikea door geweend. Iedereen in de winkel wist dat ‘Pepijn beneden zat’.
En omdat we af en toe moeten testen of de kinderen nog allergisch zijn aan hun koemelkeiwitten, lieten we ze toe een ijsje te eten na hun eten. De resultaten zullen zich in de loop van de dag wel laten voelen. We houden u op de hoogte.

Pepijn sprak na de maaltijd de gezegende woorden: de Ikea is leuk. Daarmee had hij weer goede punten bij moeder gescoord.

Als u links achter Floris Willem Wallyn herkent, dan feliciteren wij u voor uw uitstekende opmerkingsvermogen.

Vandaag vertrok Pepijn blij gezwind op Dora-kamp, georganiseerd door een bepaalde vrijetijdsorganisatie.
Aangezien zijn nichtje ging, leek het wel leuk, ze dat met z’n twee te laten doen.
De prijs (95 euro voor 4 dagen) lag aan de hoge kant. Want het is eigenlijk maar van 9 tot 4 en lunch en dergelijke is niet inbegrepen. Waarschijnlijk schilderen ze met bladgoud of zo. Er was ook nog de optie kleuterfrans, maar dat was 20 euro meer, wellicht voor duur verpakte woorden.
Deze ochtend had moeder bij het afzetten direct het gevoel dat ze een verkeerde keuze had gemaakt. De Renault Kangoo stak erg af tegen al die Audi’s, BMW’s, Porsches Cayenne, Range Rovers, en diets meer. De Birkenstocks van moeder en zoon verdwenen in het niets tegenover de Pradaschoentjes. En al die vaders in maatpak!
Pepijn vond de locatie maar niets en begon direct te wenen toen hij al dat volk zag. Het grote Jezusstandbeeld in de polyvalente zaal deed er niet niet veel goeds aan. Zelfs de komst van nichtje C. en mammie konden hem niet troosten. Oh jee, en dan had zijn moeder hem nog wel speelkleren uit de H&M aangedaan. En was hij niet de enige kleuter met een roze klevertje van de mutualiteit? Geel was blijkbaar de uniformkleur, als u zich mocht afvragen waar het geld zit.
De vakantieorganisatie mag dan wel garant staan voor kwaliteit, maar in de grote vakantie gaat hij gewoon terug naar de Rita’s: dat is goed voor zijn Gents en tenminste zonder pretentie. En daar nemen moeders geen afscheid van elkaar in poepchique kleren en met de boodschap: veel shopplezier!

Mama heeft een heel artikel geschreven: zie hier
Ik wil er ook nog wel bij vertellen dat ik meneer de schepen en de gemeenteraadsleden allemaal persoonlijk wel een hand ben gaan geven en dat ik stevig geapplaudiseerd na de speech van de schepen. Dat schrijft ze er niet bij he.
En dat mijn broer de spelbreker was en er geen wou kaka doen en dus naar huis wou om op zijne eigen pot te gaan.

Gegroet,

Floris