De gebroeders de Smet

Floris maakt ‘heksendrank’, en laat zijn broer proeven. Natuurlijk horen daar bijhorende glazen voor. En let goed op wie welk glas voor zich heeft. Floris: zoals de grootvaders en Pepijn: gelijk zijn ouders zeker?

Maar het was er ook al 1 keer in!

Gefelicteerd jongen! Maak er een leuke dag van.

(foto Emilie Vercruysse)

Get the latest Flash Player to see this player.

Bij ‘t Stad gaven ze eens wat kippen weg. Wij waren er als de kippen bij, stonden toch op de wachtlijst – binnen 10 jaar worden wij werkelijk de kampeer/wachtlijstgeneratie genoemd – en kregen 5 dagen voor datum groen licht dat we toch om 2 kippen mochten komen.
Met Hendrik om kippen: dat was eigenlijk geen goed idee. Een buggy, een kartonnen doos en dan door de modder van het Maaltepark ploegen… Maar Gentenaars dat zijn sympathieke mensen, dus hulp was vlug gevonden. Bij de volière bleken er enkel van die Engelse kippen over te zijn. Moeder kreeg plots flashbacks van ‘Karelken’, een gemeen Engels haantje, dat het ouderlijk kippenhok terroriseerde. Maar naar huis komen zonder kippen, dat zouden Pepijn en Floris niet pikken. De vleugels van de kiekes werden geknipt, dus dat zou wel meevallen, dacht ze.
Met de hulp van de buren brachten we de kippen een beetje improvisoir onder in hok. Vader zou later zorgen voor ‘den draad’.
Nog geen 12 uur hebben de kippen in hun ren rondgelopen. Want dan vonden ze wellicht de job van hun leven en toen waren ze weg natuurlijk. Hups, piepedada over den draad én over onze tuinmuren van minstens 2 meter. En moeder die had nog wel een contract ondertekend dat ze als een goed huisvader voor die beesten ging zorgen.
Weg waren ‘Toktok’ en ‘Binnen’. – Floris wou dat ‘zijn’ kip ‘Toktok’ zou heten. Pepijn doopte het zijne dan prompt ‘Binnen’. Hebben we al gezegd dat Pepijn en Floris soms een goed gevoel voor humor hebben?
Er werden oproepen aan de buren gedaan, we gingen aanbellen aan de deuren, staken briefjes binnen, maar die kippen bleven 4 dagen spoorloos. En dat leek ons straf zo in een stadsomgeving. Om op de vijfde dag toch weer ineens in de tuin te staan. Straffe madammen Toktok en Binnen.
Maar toch een beetje buiten het nest gerekend waarin ze terecht zijn gekomen. Hun onderdak is nu toch een beetje ingeperkt. Ze kregen een soort Bel-etage, waar ze absoluut niet meer uit geraken. Ons oud brood en ander afval geraken we in elk geval terug kwijt. En nu nog eieren leggen…