De gebroeders de Smet

Hendrik had vandaag zijn eerste dag school. Dat was even knopje omdraaien…. voor mama.

Hendrik deed net alsof er niet aan de hand was. Juf Anneleen had zijn favoriete speelgoed klaar gezet: ze heeft werkelijk alles van Thomas de Trein. Hendrik stapte op het speelgoed toe, zwaaide met zijn handje en zei: dag mama.

En moeder droop af met een wenende Floris, want die vond het niet kunnen dat hij nu niet meer als laatste wordt afgezet. Krijgen we dat weer.

Om half 4 haalden we Hendrikje terug af. Hij was nog niet direct uitgespeeld, want hij wou niet direct mee. Hij had nog dezelfde broek aan als toen hij vertrok en dat kon maar een ding betekenen: niet in zijn broek geplast. En dat terwijl hij zaterdag nog een hele dag in zijn broek heeft geplast thuis. Op de creche was hij al eerder droog.

En om de juf te citeren: ‘Hij was de gedroomde instapper: geen tranen, geen pipi, heel ontvankelijk naar mij toe en kwam alles mooi vragen! Carine heeft hem ook al in haar hartje gesloten(haar lief noemt ook Hendrik) … liefs Anneleen.’

Nou moe.

Hendrik was nog nooit in het theater geweest. Thomas de musical speelde in Antwerpen. Hendrik is zot van Thomas. Thomas deed nooit eerder zijn intrede in de Scheldestraat. Hendrik slaagt er overigens in om met alles te spelen waar de broers nooit eerder mee speelden.

De musical was vanaf 2 jaar. Dat moest lukken. Floris mocht ook mee (Pepijn was gestraft na zijn laatste kuren tijdens Jip en Janneke) en we zouden vooraf een hapje eten. Zowaar een gewaagde uitstap.

Hendrik bleef netjes in zijn stoel zitten: zowel op restaurant als in het theater. De musical was niet meteen om wild van te worden (de makers hadden beter wat beter naar de Nijntjesmusical gekeken), maar zowel Floris als Hendrik konden het best pruimen.

Mini-parkje, dat net op tijd kwam. Net op tijd om alle testosteron de vrije loop te laten.

(totdat hij kaka moest doen. En moeder met hem naar het openbaar cabinetoilet ging waar we de kaka van de voorgangers op de grond zagen liggen en we simultaan braakneigingen kregen. Waarop we naar de lokale bar gingen, waar ze 2 toiletten hadden: een (franse) voor mannen en een (gewone) voor de dames. ‘Goed gevonden mama, dit café. Ze hebben hier zelfs een douche.’

Een vat energie, popelend van ongeduld om de Eiffeltoren te zien. De TGV reed niet snel genoeg.

We volgden de Ratatouilleroute. De Eiffeltoren, de Notre Dame (ok, andere film, maar soms moet je durven afwijken van het plan) en wandelen langs de Seine op dag 1. Flink betalen ook voor een fanta in de Tuilleriën. Op dag 2 de riolen van Parijs (stinken man, je kan er het wcpapier letterlijk zien zwemmen) en het Louvre (ons toegelegd op de Egyptische collectie. Zelf wilden we nog de Vlaamse en Nederlandse schilders zien, maar toen was de taakspanning bereikt bij Pepijn. ‘Angry Birds’ hielp hem door de wachttijd terwijl de (groot)ouders keken). Zeer lekker gegeten bij Casimir. Het hotel was zus en zo. Maar een gekregen Bongobon kijk je niet in de bek. En ze hadden een biljart, Pepijn was in de wolken.

Op dag 3 : de galerie d’evolution en Montmartre. Maar dan was het schaap de preut af, en was het tijd om naar huis te gaan. Twee nachten en drie dagen voor een 7 jarige zijn genoeg. Maar het was leuk: een fijn alternatief voor een lentefeest.

Op wiens rapport stond dit?

Buiten het feit dat je je legotaart waar je moeder 2 uur aan had gewerkt ondersteboven hebt gehouden deze ochtend, ben je een flinke kerel geworden. Een goed rapport in het eerste leerjaar. Mooie resultaten in de tekenacademie. En vrijdag nemen we je mee naar Parijs. Jouw zevende levensjaar is alvast goed ingezet. Gefeliciteerd kerel

Op een vroege koude zondagochtend luisterden we in de Steinerschool van Munte (een muzikant moet ergens debuteren) naar een mooi klasconcert van Floris. Een superschattig duet van Floris en Mauro, mooi begeleid door juf Gwendolyn.

In alle drukte de videocamera vergeten,dus u zal het met deze lamentabele gsm foto moeten doen.