Deze twee sculpturen stonden gisteren te prijken op de Facebookpagina van het S.M.A.K.. De makers: Pepijn (links – man met strik) en Floris (rechts – monster met stekels). De twee waren al geruime tijd de oren van ons hoofd aan het zagen om naar Ensor en Piet Mondriaan te gaan kijken. Ensor was dichterbij. De dichtsbijzijnde Mondriaan is in Eindhoven te spotten, niet het einde van de wereld, maar nu even niet. U begrijpt straks waarom.
In de kerstvakantie hield het SMAK kindernamiddagen in het kader van de tentoonstelling Hareng Saur en dat leek ons een fijne gelegenheid om de stap te zetten. Aangekomen in het SMAK vielen de onthaalbedienden uit de lucht toen we begonnen over de kindernamiddagen en of er geen extra papiertje of opdrachtje bij het toegangsticket hoorden. Zelfs niet toen moeder met de pancarte begon te zwaaien die naast de kassa stond en waarop toch redelijk duidelijk de tekst ‘kindertrommel van 14 tot 17 uur’ werd vermeld. ‘Dat zal niet vandaag zijn, mevrouw.’
Om een uur samen te vatten in een paar zinnen. Floris had er na het zien van het eerste werk (iets met een groep mannen die veel bloed en onthoofd waren en zo – wij onthouden slecht namen en we kennen ook niets van kunst) al direct genoeg van want hij vond het eng en geloofde moeder niet echt toen ze zei dat het poppen waren en geen echte mannen. Floris heeft dan eigenlijk ook de rest van de tijd lopen roepen dat hij bang was. Pepijn was oprecht geïnteresseerd, hij had er dan ook over geleerd op de ‘Dampuurt University’ en wist moeder zelfs te vertellen hoe James Ensor zijn verf aanbracht op zijn doeken. In de witte zaal boven staan 2 liften van de hand van hun grootvader en in een poging om Floris wat op andere gedachten te brengen maakten we daar dan een uitgebreide studie over. De rest van de zaal was gevuld met andere artefacten gemaakt van elektriciteitsbuizen. ‘Heeft pappi dat ook gemaakt?’ ‘Nee schatjes, dat niet, maar hij zou dat vast wel kunnen.’ Floris kreeg het helemaal toen hij een videoinstallatie bekeek van een man die zich insmeerde met zijn eigen excrementen en gilde toen: ‘Ik wil naar huiiiisss.’ Pepijn vond die installatie echter geweldig boeiend, maar na 5 minuten siste moeder tussen haar tanden: ‘Als je dat thuis ooit zelf uitprobeert, krijg je een tik onder je billen.’ Exit SMAK in een klein half uurtje. Jammer, want Hareng Saur is heel erg de moeite.
‘Mama, gaan we dan nu op café?’ En dat was een mooie gelegenheid om hen ook nog de overkant, het MSK aan te smeren, met de belofte van een cafébezoek aldaar. En gelukkig maar, want stonden daar toch niet 2 juffertjes van de educatieve dienst te wapperen met de formuliertjes van de zoektocht? De communicatie verliep die dag dus niet geweldig tussen de 2 musea. Enfin, wij op zoek naar de koffertjes (die we eigenlijk ook in het SMAK hadden gezien, maar waarvan moeder dacht dat ze bij de kunstwerken hoorden) en de bijhorende opdrachten en aan de slag dan maar. De opdrachten waren wel wat moeilijk voor kleuters, maar wel vertaalbaar en als beloning mochten Pepijn en Floris aan de slag met klei om de maskers na te maken die ze op de schilderijen hadden bekeken. De meisjes hadden echt hun best gedaan, maar geweldig jammer dat we op die manier niet konden starten in het SMAK zelf.
En Hareng Saur? Dat heeft tante Eva ‘s avonds gelukkig uitgelegd dat het eigenlijk ‘art Ensor’ betekent. En moeder de hele namiddag maar lopen denken: ‘ik heb gelijk nog geen enkel werk van dienen Hareng Saur tegengekomen.’
Nog wat meer info (als je het niet erg vindt): de hareng saur komt eigenlijk van de titel van een werk van Ensor (hangt momenteel in het MSK), “Squelettes se disputant un hareng saur” met juist ja, de afbeelding van twee skeletten die vechten om een gerookte haring. En inderdaad, Ensor speelde daar met de woordspeling dat, als je die Hareng Saur, fonetisch bekijkt, het klinkt als “Art Ensor” (en naar het schijnt was dit werkje een metafoor voor twee kunstcritici die vochten om de ‘Art Ensor’).
Wij hebben op museumnacht al het deel in het MSK gezien en ik vond het een schitterende tentoonstelling. Nu nog een gaatje vinden voor het deel in het SMAK
Ik heb dat schilderij zelfs gezien. In die zaal stond een koffertje met een opdracht in. Zo had ik toch 5 minuten tijd om de schilderijen wat van dichterbij te bekijken. Bedankt voor de extra uitleg. (als ze dat nu eens op het plattegrondje hadden geschreven dat ik meekreeg in het begin, had ik me nu niet zo blond gevoeld)