We hebben hier ook nog 2 andere kinderen rond lopen, maar Floris is de laatste tijd degene die zich gewillig laat fotograferen. En tijd met zijn moeder wil doorbrengen, het liefst alleen. Want als hij terug in de buik van zijn moeder zou kunnen kruipen, hij zou het doen.
‘s Morgens ging hij mee naar zijn eerste politieke meeting. Hij was geïnteresseerd in de samenstelling van het programma maar er was ook chips en cola, dat kon het ook wel zijn.
In de namiddag was hij de enige vrijwilliger die mee wou naar de Erfgoeddag, op voorwaarde dat we naar het SMAK gingen. Whatever, cultuur moet je aanmoedigen. Voor de tigste keer naar het SMAK dan, en ook nog naar het MSK. Want het een gaat niet zonder het ander.
Een greep uit de citaten van Floris:
Bij een installatie met gescheurde kartonnen dozen: ‘Wat voor ne rommel is dat hier?’
‘Mama toch!’, toen ze aan een installatie kwam, en ze wist niet dat het er een was.
‘En dat is alles wat die dan gedaan heeft? Zo wat schaakborden bij elkaar gezet? Belachelijk.’ (en dat was het ook)
Bij de Vlaamse wandtapijten: ‘Interessant hoor, maar schoon vind ik dat niet’.
Kortom, het was weer goed lachen met Floris op zondag
