‘tes Rita iere’
‘Rita?’
‘kundem nie komen ale? Hij krempt ierr in iene van de ziere’
‘Ah Rita, van ‘t school’
‘ja, de meester is em komen brengen, ij ligt ier in de zetel’
‘We komen.’
Ik pik Pepijn op, die vrolijk zingend de school verlaat. We halen nog het vrije spreekuur van de huisarts, die weliswaar een rood oor opmerkt, maar hem verder kerngezond verklaart.
We vermoedden sinds Floris ziekenhuisverblijf enige vorm van psychosomatiek bij Pepijn. ‘Ik wil ook een prikje, ik wil ook een siroopje, ik wil ook een plakker, ik wil ook naar het ziekenhuis, ik wil ook een teletubbierugzak…’
Deze namiddag heeft niemand hem horen klagen op het verjaardagsfeestje.
