Bie trotseerde het slechte weer en troonde ons mee naar Boombal for kids, in de Spiegeltent, binnen dus: alles beter dan thuis zitten.
In tegenstelling tot vorig jaar, heeft Pepijn niet gedanst, hij hing maar wat rond, plakte aan ons lijf, stond een beetje te gapen naar Wim Claeys en bestudeerde de belichting en het geluid. Later op de avond bleek hij koorts te hebben, het weze hem dus gepardonneerd.
Op een bepaald moment zei hij: ‘kijk een tovenaar’. En dat bleek dus Walter De Buck himself te zijn. Pepijn heeft dat ruim een half uur volgehouden, en veel hocus pocus gedaan naar de Beeldhouwer. Ik wou nog een verhaaltje opsteken over De Vlieger en kunstenaar, maar heb wijselijk gezwegen. Die tijd komt nog wel.
Floris deed een dutje, keek een beetje naar het dansende volkje en vleide zich tegen de boezem van Bie.
